2001 – Gestrand Verlangen, de titel voor de eerste opera die we uitvoerden op locatie: Dido and Aeneas.Rata Kloppenburg en ik na onze studies in ons gezamelijke debuut. De opera in het Nederlands, een unicum voor die tijd op teksten van Alice Zwolschen. De tijd dat we nog binnen één week een opera maakten met koor solisten en iedereen die in die tijd aan het begin van zijn of haar carrière stond. Hoezo stressvol; een enorme leerschool voor ons allemaal. Híer leerden we echt creëren in ons vak na onze opleidingen.
Op die schitterende locatie, Piet Florisdal, in samenwerking met Staatsbosbeheer. Een unieke plek en een onvergetelijke tijd. De opera in het mooist denkbare Bollenkistenpaleis van Hans Berkhout. Met het koor dat in kleding van Carolijn Fijen de zee inliep om de kostuums levend te maken. Waar Lotte Pierik al als peutertje achter me op een houtkrukje meedirigeerde.
En dan… de allereerste voorstelling die helemaal in het water viel doordat de hemel opentrok met ongekende massa’s water.
Locatie theater: Dit zijn de voorstellingen die in gesprekken terugkomen en hier zijn vriendschappen voor het leven gemaakt.
2017 – Gestrand Verlangen, hetzelfde stuk, dezelfde hoofdspelers alleen 16 jaar later. Een verlangen ons allemaal. Het liefdesduo van toen, Henk Neven en Marjolein Niels en muzikale partner in crime Inge Jongerman om nog één keer deze rollen te spelen. ‘Het kan nu nog, nu zien we er nog jong genoeg uit’.
Met Amaryllis Dieltiens onze lieve(lings)sopraan dit keer in de rol van het kwaad. Margrith Vrenegoor en ik in onze samenwerking, weer en wind trotserend. In en om het Bamboetheater van Studio Akkerhuis dat in de strijd tegen de tijd en het onstuimige weer nét op tijd klaar was voor de première. En dan…. de allereerste voorstelling voor al onze vrijwilligers waar de hemel opentrok en de zon doorbrak, een onvergetelijk cadeau voor iedereen die meewerkte.
Dido and Aeneas in een eigenzinnige versie. In barok aria’s, in jazz melodieën en in Portugese heimweeliederen. En juist die heimweeliederen maakten dat de zee, de muziek, de thematiek elkaar versterkten en de opera een nieuwe impuls gaven. Jonge talenten in het koor en soms solistisch die net als wij in 2001 nú aan het begin van hun carrière staan.
Hoe fijn was een van de recensies dan ook: muzikaal is deze Dido & Aeneas ongeëvenaard goed, met uitstekende solisten, koor en orkest.
Het Fadolied dat we vaker gebruikten de laatste jaren en nu zo betekenisvol voor de Coronastrijd is: Ao longue Mar in een bewerking van Rens Tienstra.
A quiet port of shelter
Of a greater future
It is still not lost
In the current fearIk zing van hoop en wederopstanding
En omhels het verlangen
Als de tijd verstrijktZoveel mensen om te noemen, deel dit als je ze tegenkomt en dit bericht gelezen en bekeken hebt.
Liefs, Herma
